ja pracowałam... mówi to z pewnym odcieniem dumy i schodzi bez pomocy ze stromego nasypu... Ani mi w głowie jej pomóc. I znów jesteśmy na tym wyniesieniu, i znów widzimy całe wnętrze cmentarza... I ten grób, gdzie leży już obok siebie małżeństwo - moi rodzice. Właściwie to ja jestem sierota - pomyślałem wczoraj w ogrodzie. I znów pracowaliśmy przy tym grobie - wkładaliśmy kwiaty, wygrzebałem patykiem dołek<br> &lt;page nr=19&gt;<br> na wazon, myśląc, czy to nie przesada tak grzebać patykiem w Wielkanoc. I znów po zapaleniu świeczek stanęliśmy... i w głosie Flory zaczęło się coś łamać... Poszliśmy do cioci Juli, obiecując, że jeszcze wrócimy. "Mój Boże", mówi