chociaż nigdy nie zerwane, powoli ulegały rozluźnieniu. Mistrzowie <br>zen nadal piszą poetyckie wersy, jednak poetycka forma refleksji nad <br>'oświeceniem' przestała być kategorycznym wymogiem. Nadal za szczególnie <br>ważne uważane są pożegnalne wersy pisane przez mistrza zen przed śmiercią, <br>ale wielu mistrzów świadomie ich nie napisało. Bankei poproszony przez <br>ucznia o przedśmiertny wers powiedział podobno: &lt;q&gt;"Mam siedemdziesiąt trzy <br>lata, przez czterdzieści cztery lata nauczałem zen. Powiedziałem wszystko, co <br>zamierzałem powiedzieć. Nie ma żadnego pożegnalnego wiersza, który <br>powinienem ułożyć. Dlaczego mam naśladować innych i komponować <br>przedśmiertne wyznania?".&lt;/&gt; Kokan (?-1843) zaś w takiej samej sytuacji <br>odrzekł: &lt;q&gt;"Mój ostatni wers przenika cały wszechświat - po co pisać