jej piersiami.<br>- Podchorąży Czarny! - ryk Zygmunta. - Do mnie!<br>Olo obrócił głowę. Ślepa, okropna twarz dowódcy, miła, jedyna twarz brata-towarzysza.<br>Nagle opuścił rękę. Dał sobie wyjąć pistolet. Chwiejnie, pijany, ruszył w stronę tapczanu. Ręką obtarł czoło, dłoń była mokra od potu.<br>"Od potu, od potu" - upewniał się przerażony, czując, że wewnątrz cały trzęsie się od jakiegoś dziwnego, bezgłośnego płaczu.<br>Niteczka klęczała jeszcze przed jęczącym teraz miarowo sierżantem Sępem pryskając mu w oczy wodą ze szklanki, gdy od strony schodów rozległ się głośny, zawodzący płacz kobiety.<br>- Nic, będzie dobrze - odwróciła się na pokój szukając wzrokiem Kolumba.<br>W progu stanęła stara panna - gospodyni