wolna pragnienie jej śmierci. Jak najłagodniejszej, żeby ujęła cię we śnie i delikatnie zabrała... Liczyłem, że zamieszkasz u mnie. We mnie... Liczyłem, że zmieni się moje życie. Tak... rzeczywiście, coś się jakby zmieniło... Ja się zmieniłem... może na lepsze. Czyżby był to dowód... Nie czuję twej obecności... Nie miałem czasu wgłębić się w Twoją śmierć... Pojednać się z nią. Zrozumieć. Pojąć i objąć... i schronić w przygotowanym miejscu. Wchodzę do jej pokoju w Mokrem - i czegoś nie rozumiem. Nie wiem nawet, czego nie rozumiem. Wszystko jest na miejscu, lecz delikatnie wyparło się tożsamości.<br> &lt;page nr=9&gt;<br> Kładąc się wczoraj do łóżka, pomyślałem, że po