z drugiej połowy lat siedemdziesiątych (kiedy oczywiście żadne ścisłe daty nie były jeszcze przewidywane) zaczęto od razu spodziewać się literackich skutków porównywalnych z konsekwencjami największych przełomów w nowszej historii Polski. Te skutki inaugurowało zwykle pojawienie się czy odnowienie idei dokumentu: odrzucenie fikcji na rzecz surowego zapisu gorącej chwili dziejowej, wyawansowanie wiarygodnych zapisów tej chwili do rangi najprawdziwszej literatury. Tak było i tym razem.<br><br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br><br>Powieść Jacka Bocheńskiego pt. Stan po zapaści odznacza się na tle tych powieści, dążących do prostoty studium społecznego, obecnością gry literackiej, właściwą pisarzowi niejednoznacznością odniesień. Dzięki temu na przykład w świetnych reportażowych Krwawych specjałach włoskich (1982) mogła przeglądać