naczyniowe, nie mające jeszcze pędów zmodyfikowanych w liście, są tradycyjnie nazywane psylofitami od czasu ich odkrycia w 1858 roku przez Williama Dawsona. Jest to wygodne, bowiem na etapie pierwotnej prostoty jednoznaczne rozdzielenie przedstawicieli poszczególnych gałęzi rozwojowych roślin naczyniowych do odpowiednich grup potomnych jest bardzo trudne, jeśli w ogóle możliwe. Początki widłaków Dalsza ewolucja tej linii rozwojowej roślin lądowych, w której dominuje stadium sporofitu, dotyczyła głównie rozmieszczenia i pokroju zarodni (sporangiów). Już w późnym sylurze wyraźnie rozdzielone były dwie ich grupy: z zarodniami na wierzchołkach rozwidleń pędu (Cooksonia, Steganotheca) lub po bokach szczytowej jego części (Zosterophyllum).<br>Z następstwa czasowego form można wnosić