nowym kapitanem przeszły jednakże spokojnie, bez zgrzytów. Automatycznie. Ale zdarzyło się na początku podróży, że kapitan wszedł na mostek i spytał oficera wachtowego:<br> - KochAAAny mój! Co on robi?<br> Wysunął przy tym szczękę do przodu i zatrzymał wzrok na jednym punkcie na horyzoncie.<br> Oficer, który przed chwilą przez lornetkę obejrzał cały widnokrąg, był zdumiony, że kapitan bez lornetki potrafił dojrzeć jakiś statek. (s. 134)<br> Jeszcze raz zatem szybko skierował lornetkę w stronę, gdzie zatrzymał się wzrok kapitana. Widnokrąg był "czysty".<br> - Kto, panie kapitanie? - spytał.<br> - StAAAtek!<br> - Jaki, panie kapitanie?<br> - Ten! - szczęka i wzrok kapitana wyraźnie były skierowane na jeden punkt na horyzoncie.<br> Oficer