czy nastrój chwili, podczas gdy poetyckie 'wersy komentujące' w zen <br>pretendują do obiektywnego opisu rzeczywistości, a nie jedynie wyrazu <br>subiektywnych doznań. Także konsekwentne stosowanie 'logiki paradoksu' <br>stanowi wyróżniającą cechę poezji zen. Wyraźnie pisze o tym Ryokan: <br>Jak można nazwać moje wiersze wierszami? <br>Moje wiersze nie są wierszami. <br>Tylko ten, kto wie o tym, <br>Może recytować je ze mną. <br>Metoda dobierania 'wersów komentujących' z odpowiednich antologii <br>ograniczyła poetycką twórczość w zen. Historia zen pokazuje, iż jego związki <br>z poezją, chociaż nigdy nie zerwane, powoli ulegały rozluźnieniu. Mistrzowie <br>zen nadal piszą poetyckie wersy, jednak poetycka forma refleksji nad <br>'oświeceniem' przestała być kategorycznym wymogiem