żeglarkę, która wypłynęła w samotny rejs i kiedy zaczął się stan wojenny, nie wie, co robić dalej. Akcja rozgrywała się głównie w porcie, pilnował nas przez cały czas oddział ZOMO. W tej roli dużo płakałam. Któregoś dnia zawołałam do charakteryzatorki: - Poproszę o łzy na plan! Chodziło oczywiście o glicerynę. ZOMO-wiec usłyszał i pyta: - To może gaz puścimy? Strzelać panie reżyserze? Miał to być żart, oczywiście, ale wszystkie ich żarty były podobnego rodzaju.<br>Opowiedziałam tę historyjkę na jakimś towarzyskim spotkaniu. Na drugi dzień - telefon do teatru, wzywają mnie na rozmowę. Miałam właśnie jechać do Cannes z niemieckim filmem "Bella Donna". Usłyszałam