znane są od końca wczesnego karbonu (namur). Wiemy, że miały dziesięć ramion jednakowej długości, uzbrojonych nie przyssawkami, lecz chitynowymi hakami, które bywają znajdowane &lt;page nr=225&gt; osobno, jako tzw. onychity (ryc. 9.10). Szczęki miały pokrój papuziego dzioba, taki jak u kopalnych i dzisiejszych kalmarów. U okrytych miękką tkanką zwierząt ich funkcja jako wieczka muszli pozbawiona byłaby oczywiście sensu. Muszla pełni odtąd funkcje czysto mechaniczne, jako miejsce przyczepu mięśni retraktorów i rozpórka przeciwdziałająca skracaniu ciała przy ich skurczu. Stopniowo więc grubość i powierzchnia jej ścianek podlegać mogły redukcji, a wraz z tym następowała redukcja rozmiarów aparatu hydrostatycznego i obciążającego go balastu aragonitowego (Phragmoteuthis).<br>W