się formami złożonymi z dwóch części, którymi dekorowano uformowana w dłoniach bryłę sera. W zależności od wielkości stożka stosowano rożne obejmy. Ornamentowały one środek oscypka, tworząc pas rytmicznych karbów, złożonych z prostych elementów, równoległych do siebie bądź przecinających się ukośnie. Mniej popularne były "sercówki", wyciskane w zamkniętych foremkach ze zdobionymi wieczkami. Nazywano je także "parzenicarkami", ponieważ przypominały kształt góralskich parzenic. Zdobiły je monogramy IHS, słońce, gwiazdy. <q>"Przypuszcza się, że ornamentyka ta uwarunkowana była rola obrzędowa, jaka odgrywały owe serki. Dawniej nie były one nigdy przeznaczane na zbyt; stanowiły tylko podarek ofiarowany przez pasterzy kobietom - żonom i narzeczonym - oraz krewnym i właścicielom