wody wyrzucanym z jamy płaszczowej. Znaczna odległość pomiędzy zmienionym w lejek zakończeniem nogi a zespołem narządów głowy wskazuje na niepełną redukcję nogi, mniejszą niż u dzisiejszych głowonogów. Skrócenie muszli przy rozszerzeniu jej ujścia stworzyło nowy problem konstrukcyjny, ciało bowiem nie mogło już być skutecznie wciągnięte w głąb muszli i zasłonięte wieczkiem (ryc. 9.7) przed drapieżnikami. Wieczko musiałoby mieć zbyt dużą powierzchnię.<br>&lt;page nr=221&gt;<br>&lt;gap&gt;<br>We wszystkich liniach ewolucyjnych głowonogów, które wybrały tę drogę ewolucji, powstały więc inne osłony otworu muszli. Zwykle tuż przed zakończeniem wzrostu płaszcz zaginał się do środka, wytwarzając boczne (czasem także przednie) uszy zakrywające ujście dojrzałej muszli. Pozostawały tylko otwory