panie dziejku, zajeżdża do nich Sztajnhagen, limuzyną, ma się rozumieć, zajeżdża - na wspólnika! Lepszy łobuz, co? Ba i no - od korony polskiej łobuz: Sztajnhagen, ojczulku, dla grosza się zabije, Sztajnhagen w domu cukier liczy, czy nie za dużo wychodzi. Miałby się tu dochodu nie doliczyć?!<br>Głos Korbala był wstrętny, jak wiedźma siedząca u wejścia do budy z przeciwka, o twarzy obleśnej, zadowolonej i piersiach obwisłych - bajtałacha jakaś, mówiąc po rzekucku. Wstrętny jak para w bramie, bezmyślnie podrygująca kolanami do taktu obmierzłej piosenki: "Czy pani mieszka sama, czy razem z nim?"<br>Szczęsny chciałby już zasnąć, by tego wszystkiego nie widzieć, nie słyszeć