japoński?<br>Mieć marzeń poza marzeniami o świetlanej przyszłości dzieci i wnuków. Szkoda, że nikt do tej pory nie badał, gdzie istnieje dopuszczalna w naszej kulturze granica wiekowa dla posiadania marzeń. Sądzę, że trzydziestolatki mogą jeszcze marzyć bezkarnie, ale czterdziesto- i pięćdziesięciolatki powinny to robić niejako pokątnie, bo marzenia w tym wieku nie są akceptowane społecznie.<br>Reasumując: bycie babcią to niezwykle ważna misja życiowa i każda kobieta posiadająca po temu warunki (czytaj: wnuki) powinna oddać się jej bezgranicznie. Jeśli nie jest gotowa do realizacji obowiązków nałożonych na nią przez rodzinę, musi liczyć się z glęboką dezaprobatą społeczną.<br>Gwoli przypomnienia, niedawno minęło święto