wrogości. Co prawda od 1815 r. oba kraje nie toczyły wojen, jednak ich strefy wpływów, szczególnie w Afryce Północnej, niebezpiecznie iskrzyły. Serdeczne porozumienie - wbrew nazwie - nie było wyrazem przyjaźni, tylko wynegocjowanym po miesiącach trudnych rozmów układem politycznym, oddalającym groźbę wojny między obu krajami. Tekst nie zawierał żadnych wzniosłych odniesień do wiekuistych więzów francusko-brytyjskich, był raczej technokratycznym zapisem określającym sfery wpływów obu państw na kontynencie afrykańskim. "Rząd Republiki Francuskiej &lt;gap&gt; oświadcza, że nie będzie sprzeciwiał się działaniom Wielkiej Brytanii w Egipcie". "Rząd Jego Królewskiej Mości uznaje, że to do Francji &lt;gap&gt; należy zachowanie porządku w Maroku &lt;gap&gt;".<br>Podpisując układ brytyjski minister spraw zagranicznych Lord