matki-Rosji", odwracał się do Szewczenki plecami.<br>A inni? A ci Rosjanie, którzy reagowali pozytywnie, czy nawet z zachwytem? To co pod innymi względami było obciążeniem - chłopskie, pańszczyźniane pochodzenie - w kołach liberalizującej inteligencji stanowiło przewagę i świetny bilet wizytowy. Bielinskij okazał się jednak bardziej przenikliwy, podczas gdy olbrzymia większość petersburskich wielbicieli Szewczenki widziała w nim przede wszystkim, jeśli nie wyłącznie szermierza ludowej wolności. Oceny artystycznej było w tym niewiele. Ciekawe, gdy już po latach, a więc z pewnej perspektywy, Niekrasow na wiadomość o śmierci Szewczenki napisał o nim wiersz wyraźnie dytyrambiczny, zabrakło w nim miejsca dla najlżejszej choćby wzmianki o narodowej