z ulicy Dworkowej, z bunkra.<br><br> Reidernowa spłoszyła się, aż dostała wypieków.<br><br> - Wie pani, mój syn starał się. Chciał sprawić pani córce trochę radości. Czy pani nie potrafi docenić?<br> - Nic, nic, dziękuję panu najuprzejmiej - zwróciła się do chłopaka. Władeczek mrużył swoje mysie oczka i próbował się uśmiechnąć.<br> - Ja rozumiem. Pani poniosła wielką stratę. Ale ja właśnie dlatego chciałem, żeby sierotka...<br> Słowo ubodło. Odebrać Irence, oddać tego misia? I co? Przełamała się opłatkiem z Władeczkiem, podeszła do jego matki, do ojca.<br> Zasiedli gromadą prawie obcych sobie ludzi. Stół aż uginał się od bogactwa potraw. Na początku jadło się sałatki, ryby w galarecie i