nosi nazwę termogramu (rys. 2.5.4.6).<br> We współczesnej biometeorologii właściwości pogody często ocenia się na podstawie zespołowych charakterystyk, które ujmują w jedną kompleksową wielkość liczbową wpływ kilku elementów meteorologicznych na zachowania (reakcję) organizmu człowieka. Te wielkości liczbowe (wskaźniki) mogą być wyznaczane instrumentalnie lub empirycznie.<br> Najczęściej stosowanym wskaźnikiem jest wielkość ochładzania suchego i wilgotnego. Ochładzanie suche informuje o wielkości utraty ciepła z powierzchni organizmu pod wpływem temperatury powietrza i prędkości wiatru, a ochładzanie wilgotne ponadto pod wpływem niedosytu wilgotności powietrza. Instrumentalnie wielkość ochładzania najczęściej określa się za pomocą katatermometru skonstruowanego przez A. Hilla (1886-1977).<br> Katatermometr Hilla (rys. 2.5