Kuszą twórców swą siłą. Artyści pragną w ich bezpiecznym cieniu wić swoje gniazda. To choroba silna, ciągle siedzi. Mówię o tym dlatego, bo nie uważam wcale, że nowa sytuacja stworzyła nową sztukę, literaturę. Następuje dopiero początek procesu wydobywania się z wielorakich uzależnień. Nadal trwa walka z gombrowiczowską Gębą, która w wielości rozmaitych wydań pojawia się nieustannie. Jeszcze nie uzyskaliśmy świadectwa dojrzałości. Wracam do 1977 roku i powstania kwartalnika Zapis oraz Niezależnej Oficyny Wydawniczej. W tym osiągnięciu także rola paryskiej Kultury ma zasadnicze znaczenie. Bo skąd czerpali poˇ moc wskazówki i często książki do krajowego, wolnego druku młodzi wydawcy, którzy do niedawna