zaprezentować romantyczną wizję dziejów wyrastającą z historii Francji. Podniosły i szlachetny ton, skłaniający poetę do przeniesienia wszelkich zbrodni i okrucieństw w opowiadaną przeszłość, poza ramy dramatu, zdecydowanie kłócił się jednak z konwencją gatunku i z oczekiwaniami widzów. Fabuła była nazbyt nieprawdopodobna, raził także nieoczekiwany happy end.<br>Nie uratowało sztuki wprowadzenie wielu dobrze znanych z teatru, ogranych efektów i aluzyjnych nawiązań, zaskakująco modyfikowanych. Hugo lokalizował akcję w popadającym w ruinę zamku i w jego piwnicach z tajemnymi przejściami, wprowadził romantyczną postać czarownicy (okazała się jednak tylko przerażającą mścicielką dawnych zbrodni); clou intrygi stanowi eliksir życia; jest cudowne odnajdywanie się zagubionych dzieci i