przestać oddychać, więc nawet w nocy wstaje i nasłuchuje.<br>Moje szczęście oddychało miarowo na kształt rzeki. Byłem nim opity jak topola Wisłą. Raz nawet tak mnie wezbrało, że przypomniałem sobie Amatatora: czy aby nie usłuchać jego rady? A że Magda jeszcze nie spala i zaczęła się dopytywać, czemu się tak wiercę, więc jej powiedziałem.<br>Był w Nowym Dworze taki Żyd, co się od swoich odbił i na roli schłopiał. Wiadomo, gdy ktoś niefachowy - albo naród cały dorwie się do jakiejś niezwyczajnej pracy, to zaczyna uprawiać czystą poezję z nabożeństwem, pół na pół. Otóż ten Żyd tak się nosił ze swą ogrodowizną