cierpienia i zła. Obecnie nie jestem tego pewny". To w pierwszych niemal słowach wstępu. Dalej następuje dociśnięcie, <orig>precyzacja</>: "Po latach obcowania z Księgą zrozumiałem, że Hiob nie jest biblijną odpowiedzią na problem cierpienia i zła. Nie jest ich eksplikacją. Jest przemożną lekcją godności ludzkiej, postawy człowieka dotkniętego bólem, jest lekcją wierności Bogu w cierpieniu. W tym, ale tylko w tym znaczeniu Księga Hioba może być uznana za odpowiedź. Dzisiaj wydaje mi się to tak oczywiste, że nie pojmuję dlaczego tak długo łuski przesłaniały moje spojrzenie". Surowy i majestatyczny zarazem obraz podsumowuje (chciałoby się powiedzieć: przypieczętowuje), w ostatnich słowach wstępu, odtworzoną subtelnie