przerwy sama w fotelu, w ciemnym pokoju, przez pierwsze dwa miesiące, kiedy było najtrudniej, kiedy to samotne siedzenie właściwie mi służyło, nawet wtedy przerażała mnie myśl o tym, jak będę się czuła &lt;page nr=157&gt; w Boże Narodzenie. Może te święta maja dla mnie jakaś wyjątkowa wartość. Nie wiem dlaczego, nie jestem przecież wierząca, ale to chyba nie ma nic do rzeczy.<br>Weszłam dziś do pustego jeszcze kościoła Świętej Katarzyny, usiadłam, delektowałam się spokojem, echem gotyckiej bazyliki, które pomnaża każdy stukot, kaszlnięcie, każde skrzypnięcie drewnianych ław i krzeseł. W takich chwilach można spotkać tu Boga, ale kiedy schodzą się ludzie, ucieka jak najdalej. Wypędzony