przodzie. Był tu widać zadomowiony. Wszedł do hangaru i wyjechał z niego na podwójnym wodnym rowerze osadzonym na trzech pławikach. Zachybotał się pod nami, kiedy spróbowaliśmy posłużyć się nim we trójkę. Postawiliśmy jednak na swoim. Nie na długo. Zwaliłem się do morza ja pierwszy. Potem oni. Wydostaliśmy się znowu na wierzch i znowu po dłuższym chybotaniu znaleźliśmy się w wodzie.<br>Kiedy wrócili Wieśniewiczowie, też w końcu z rozmachem zawsze się wywracali. Sandra i jej kuzynka pływały najlepiej. Obie miały jednakowe czepki, które jeszcze podkreślały ich podobieństwo. Im i mnie udało się na rowerze utrzymać najdłużej. Odsadziliśmy się od lądu spory kawałek