ręce, wzywał go do Rzymu coraz rzadziej. Ale Piolanti się nie niecierpliwił. Trzymał się jak mógł. Tęsknił tylko za swoją parafią. <br>A więc w końcu o niej, o owym San Sisto w górach pod Orsino, mówiliśmy stosunkowo najwięcej. Rozkładaliśmy się w cieniu. Najwygodniej nam było sadowić się nie na samym wierzchołku, lecz poniżej, tam gdzie się rozciągały dawne ogródki trędowatych. Cały stok był takimi ogródkami kiedyś pocięty, wielkie tarasy w kształcie półek piętrzyły się tu jedne &lt;page nr=172&gt; nad drugimi. Dziś część ich się rozmyła, reszta zarosła. Ale zdarzały się jeszcze miejsca nie naruszone. Ostrożnie, żeby się nie pokłuć czy nie poplamić ubrań