T., rozpoczęli wspinaczkę Wariantem R. Dotkliwe zimno i zapewne brak kondycji (poprzedniego dnia przyjechali z Krakowa i biwakowali pod ścianą) spowodowały, że wspinali się bardzo wolno. Pod ostatnim okapem idący jako drugi Antoni G. był tak wyczerpany, że nie miał sił iść dalej. Zaczęto wzywać pomocy. Obu taterników wydostano na wierzchołek za pomocą wyciągarki i szelek Grammingera. Akcję utrudniała pasywność przemarzniętego i wyczerpanego Antoniego G. oraz zimno i porywisty wiatr.<br>Przez kilka lat na Mnichu był spokój. Setki wspinaczy przechodziło latem i zimą liczne drogi. Wschodnia ściana została przyćmiona przez zerwy Kazalnicy i coraz bardziej schodziła do rzędu rejonów treningowych. Wydawało