wyraźniej brzęczenie pszczół... choć przecież ty również je słyszysz. Kucasz przy jednym kwiatku i czekasz, aż pszczoła krążąco-błąkającym się lotem (zupełnie takim jak ty) trafi doń i łodyga zwiśnie pod ciężarem wytęsknionego spotkania. Ach, cóż to są za gesty! Żyjesz pośród życia, które żyje. Wszędzie wokół kołyszącego się kwiatka wiją się ścieżki, którymi, gdy wstaniesz z lekkim zamętem w głowie, możesz pójść, ku nowym, nieznanym, choć przecież istniejącym w tobie w całej pełni (zwłaszcza w momentach napływu radości) gestom wykwitającej z wilgotnej ziemi wiosny.<br> &lt;page nr=42&gt;<br>&lt;gap reason="sampling"&gt;<br>Porozsiewane po setkach miejsc w przestrzeni i czasie, teraz pod bladym, niewiele ciepła dającym słońcem podpływa na