w jej dłoniach i z cichym trzaskiem <br>upadła na podłogę.<br>- Wysłałam córkę do mojej siostry.<br>- Mary. - Jakub wstał i ostrożnie wziął ją za ręce. - Uspokój się. Usiądź i wytłumacz <br>mi. Czego się boisz? Mary, ja muszę wiedzieć.<br>Spojrzała na niego nieprzytomnym wzrokiem:<br>- Nie wiem. Ale myślę, że to była jego wina. Dlatego uciekł. Bo to była ucieczka.<br>- Ale jaka wina? - Jakub starał się jej nie spłoszyć i jednocześnie opanować <br>swoje podniecenie. Był blisko. Blisko rozwiązania. Trzymał je nawet za ręce.<br>Mary wyrwała się i złapał kurczowo poręczy łóżka. Wpatrywała się w Marię, jakby <br>czekała na potwierdzenie.<br>- Wina za to, co stało