cz. 2) (opowieść o Stanisławie Motyce)&lt;/&gt;<br><br>&lt;div1 type="poem" sex="m"&gt;<br>&lt;tit&gt;Bierzcie narty&lt;/&gt;<br><br>Bierzcie narty, przyjaciele, Śniegu wiele, słońca wiele, Każdej chwili tracić szkoda, Każda chwila sił nam doda. Polecimy lotem strzały Poprzez śnieżny całun biały, Zdobędziemy w wielkim pędzie strome zbocza, gór krawędzie Skroś dostojną, górską ciszę Wiatr nam będzie towarzyszem, Bieg upoi niby wino, Smutne myśli w dal odpłyną. A gdy od tych wszystkich cudów, Od tych blasków i od trudów W głowie nam się już zakręci, Powrócimy - uśmiechnięci...<br>&lt;au&gt;Stanisław Motyka&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>&lt;tit&gt;Pierwszy przewodnik &lt;orig&gt;niegóral&lt;/&gt;&lt;/&gt;<br><br>Witold Paryski wspomina: Motyka dość wcześnie zaczął uprawiać w górach fach przewodnicki, ale bez oficjalnych uprawnień. To były czasy, kiedy