niej przyjęty i do kierunku wchodzi taka liczba największych elementów, jaka odpowiada danemu modelowi. Wszystkie elementy dominujące są w zasadzie równoważne. <br>Nie wdając się w szczegółową analizę oraz porównania wad i zalet poszczególnych wariantów metody można przyjąć, że dość często niewystarczająco informuje ona o badanej strukturze, gdyż rola poszczególnych elementów wiodących bywa zróżnicowana. Problemy te rozwiązuje skutecznie tzw. metoda kolejnych ilorazów, po raz pierwszy zastosowana w Zakładzie Geografii Rolnictwa do określania kierunków użytkowania gruntów ornych, chowu zwierząt i produkcji rolnej. Metodę tę zastosowano również w niniejszym opracowaniu. <br>Metoda kolejnych ilorazów polega na podziale wartości (wielkości bądź udziałów procentowych) poszczególnych elementów wchodzących