zasłońcie mnie, towarzyszu "Bartek", dam wam nasze pismo.<br>"Hanka" wsunęła dłoń do torby i podała Stachowi zwitek bibulastych kartek, pachnących silnie świeżą farbą drukarską.<br>- Zobaczymy się za trzy dni w tym samym miejscu. Do widzenia. Będziemy pracować razem. Do widzenia. - Uśmiechała się po przyjacielsku, szeroko, oczami, całą twarzą, nawet tym wisiorkiem u czapeczki. Było w tym wiele serdecznego ciepła, ale mówiła na sposób wojskowy, to znaczy tyle, ile trzeba.<br>- Oj, weźmie nas ona do galopu - utyskiwał na pół serio Jurek. - Skończą się dobre czasy kolportowania "Trybuny", spotkań na giełdzie i całej tej żółwiej roboty. Pogimnastykujemy się, Stasiu, czuje moja dusza. Młodzieży