związani z jasno określonymi i niezmiennymi <br>doktrynami. Po prostu formułowali swoje wypowiedzi w reakcji na konkretną <br>sytuację, a ich język był całkowicie wolny. Nigdy nie zajmowali określonych <br>stanowisk. [...] Mogli uderzyć ucznia, krzyknąć na niego, podnieść palec lub <br>pogrozić pięścią. Takie są właśnie metody mistrzów zen, na tym polega <br>nieskrępowana niczym witalność zen".&lt;/&gt; Zarówno Bankei, jak i Muso <br>&lt;page nr=110&gt;<br>krytykowali brak spontaniczności metody 'wpatrywania się w koan'. W odróżnieniu <br>od Dahui, wyraźnie wyżej cenili spontaniczną praktykę okresu <br>'dziwnych słów i niepojętych czynów'. <br>Można wyróżnić dwie odmienne oceny metody 'wpatrywania się w koan' <br>i odejścia od praktyki okresu 'dziwnych słów i niepojętych czynów'. Według