w astrologicznym poemacie Astronomica Maniliusa (pierwsza połowa I w. n.e.) czytamy:<br><br>&lt;gap&gt;<br><br>Fragment z Maniliusa wyciągnął na światło dzienne w 1896 roku Włoch Giovanni Schiaparelli (1835-1910), zaskarbiając sobie podziw filologów doskonałą znajomością tekstów i języków klasycznych - jak na astronoma. I na tym właśnie poziomie uczeni przełomu XIX/XX wieku włączali się do debaty, z lepszym lub gorszym skutkiem próbując interpretować starożytne teksty i rozszyfrowywać znaczenia poszczególnych słów w grece i łacinie. Ów filologiczny etap mógłby ciągnąć się w nieskończoność, gdyby nie lata sześćdziesiąte naszego wieku, które przyniosły astronomii w miarę kompletną teorię ewolucji gwiazd. Wcześniej jednak musiało dojść do jeszcze jednego