chorobach... bo kiedy wspomina się ten raj... te miejsca odosobnień...<br> &lt;page nr=265&gt;<br> gdzie pisała swoje dramaty i swoje traktaty... przy akompaniamencie szumu źródełka... i przy śpiewie sztucznych ptaków... Ermitaż... eremita... samotnik... pustelnik... odosobnieniec... Ale ona chciała uczynić raj ze swoich odosobnień... gdzie zapominała o swojej tuszy... o swoich dusznościach... gdzie była boginią... władczynią samotniczego raju... Więc kiedy się widzi ten raj, to trzeba myśleć o chorobach... I samiec, który ma ją wieczorem posuwać, też musi myśleć o chorobach... o pełnym, miękkim brzuchu... o jakimś nieszczęściu, i to nieszczęście sprawia, że samiec boi się tego posuwania i boi się o swojego chuja, boi się