księcia, a nad jej poborem w lokalnych okręgach (pogostach) czuwali książęcy urzędnicy. Nim jednak zorganizowano monarszą administrację terytorialną, co na wpół legendarna tradycja latopisarska wiązała z regencją Olgi12, trybuty polityczne można było zbierać tylko tak, jak w Saksonii VIII w.: własnymi siłami wspólnot terytorialno-sąsiedzkich.<br>W obrębie merowińskiego i karolińskiego władztwa trybut polityczny oraz wywodzącą się z niego publiczną daninę spotykamy tylko na wschodzie. Świadczenie to pobierano na germańskich terytoriach plemiennych wcielonych do państwa Franków lub podporządkowanych jego zwierzchności. Określano ów ciężar germańskimi nazwami steura (dosłownie: danina) lub osterstuofa, a także łacińskimi terminami tributum i census regius. To ostatnie określenie - czynsz