postać, która wraz z popełnianymi błędami nabywała świadomości, ale te błędy, te "grzechy" były nieuniknione. I tego procesu nie mógłbym zaobserwować na inteligencie, który przekształcił się w biurokratę, ani na chłopie, który pozostał na wsi, bo oni nie byli uwikłani w sprzeczności."<br>Rozpoznanie, z którym Królikiewicz rozpoczynał swój film było właściwe. Błędna okazała się teoria. Teoria estetyczna, nakazująca reżyserowi zbyt dosłownie. ilustrować tezy, owe sprzeczności, zachowania i doznania bohatera filmu - Michała Topornego - zawarte w scenariuszu. Bo Królikiewiczowi nie wystarczyło jeszcze, że ma wielki temat na film, że ma krwiste postaci, wspaniale zarysowane sytuacje i konflikty. Postanowił docisnąć pedał. I tak w