powietrzu. Krysia uśmiechała się do mnie ironicznie, jak gdyby chciała powiedzieć:<br><br>"Masz... Oto twoja Polina..."<br><br>Poszedłem do kuchni i ze złośliwą satysfakcją powiedziałem do Aniuty:<br><br>- Był Pietrow - nie ma Pietrowa! Aha!<br><br>Kiedy w miesiąc później nadeszły wieści o straszliwym trzęsieniu ziemi w Mesynie, pomyślałem sobie, że wizytę Poliny przeżyłem tak właśnie, jak trzęsienie ziemi.<br><br>W gazetach ukazały się fotografie zburżanego miasta, podawano szczegóły klęski, w której znalazło śnrierć dwieście tysięcy ludzi.<br><br>W Kijowie, podobnie jak w innych miastach, zorganizowano zbiórki na rzecz ocalałych mieszkańców Mesyny, którym groziła nędza i głód. Studenci chodzili od domu do domu i zbierali datki. Do nas przyszedł