robi się szaro i powoli ciemnieje<br> EDGAR<br> miętosząc strzelbę w rękach<br>A, to nie do wytrzymania! Wiesz - dajmy temu spokój i chodźmy stąd. Przeklęte miejsce. Tu nic stać się nie może.<br>&lt;page nr=72&gt;<br> KURKA<br> łagodnie<br>Nie, Edgarze, musisz się zdecydować - to musi się dziś rozstrzygnąć. Postanowiliśmy i koniec. Ja już nie mogę wlec dalej tamtego życia. Coś przerwało się we mnie i nie odstanie się to nigdy.<br> EDGAR<br> jęczy z niezdecydowaniem<br>Hmm. Jak pomyślę, co będzie ze mną dziś w nocy, niedobrze mi się robi. Jakaś nuda i męka, kolista, nieograniczona, a skończona i zamknięta w sobie na wieki. I nie będę miał