także wrażenie, jakie czyniła ujmująca osobistość księcia-ministra, usposobiły Kazimierza jak najlepiej. Okazało się, że przedsięwzięcie wystąpienia z petycją było rozsądne i słuszne, a trud podróży do stolicy - potrzebny. Niemniej, nadzieje wyrażone przez księcia-ministra brzmiały w jego ustach bardzo poważnie i przekonywająco.<br>&lt;page nr=128&gt; Słyszał też Kazimierz od pana Wencla, że włodarz skarbu nie lubi słów na wiatr rzucanych - Toteż, gorące wyraziwszy dziękczynienia zacnemu urzędnikowi, z lekkim sercem pożegnał Warszawę. Doba podróży zbiegła tym razem szybko i mniej uciążliwie. Kiedy nad ranem znalazł się Kazimierz na brudnym rynku kaliskim, przepełniała go rześka otucha i krzepiąca świadomość dobrze spełnionego obowiązku.<br>W Brodni wywołał