był III Statut Litewski, na który się często powoływano w obradach komisji soborowych, treść jednak w zasadzie opierała się na dotychczasowych zwyczajach prawnych. Ważne było rozciągnięcie kompetencji sądów państwowych na wszystkich prawnie wolnych ludzi (nawet cudzoziemców). Mniej chwalebną stroną Ułożenija było zatwierdzenie powszechnego zakreposzczenija krestjan - czyli przywiązania wolnych dotychczas teoretycznie włościan (nie mylić z niewolnymi chołopami) nie tyle do ziemi, co do osoby pana. To ścisłe poddaństwo osobiste, często określane jako niewola, pozbawiało włościanina także prawa własności. Teoretycznie nie tylko zagroda, ale także inwentarz i całe mienie włościanina było uważane za własność pana. <br><br> Dawne rody bojarskie utraciły znaczenie, ustępując w dumie