twarze podróżnych <br>wykrzywione śmiertelnym strachem. <br> Ledwo wychynęli, rozległ się z góry głos Petesuchosa, zduszony, jakby kapitan <br>krzyczał poprzez leżącą mu na ustach poduszkę:<br> - Wszyscy! Wyrzucać! Wszystko! Do morza! Wyrzucać!<br> Od razu zrozumieli o co chodzi. Rozkaz podziałał na nich jak smagnięcie batem. <br>Pasażerowie, żołnierze, marynarze rzucili się z drabiny do wnętrza statku. Głos <br>kapitana poderwał ich na nowo do życia. Miotani od trzech dni przez orkan, stali <br>się bezradnymi istotami niezdolnymi do najmniejszego wysiłku. Ale zaraz opuściła <br>ich cała apatia i bezsiła. Chwycili za worki, za toboły, za sprzęt. Namoknięte <br>wory były ciężkie, jakby zawierały kamienie. Sapiąc wlekli je, podawali sobie