upatrywać w działaniu różnych czynników, podstawową rolę odgrywała jednak charakterystyczna dla gospodarki centralnie planowanej tendencja do kształtowania się popytu globalnego na poziomie przewyższającym możliwości jego zaspokojenia. Wynikała ona, po pierwsze, z silnej skłonności przedsiębiorstw państwowych do tworzenia dodatkowego popytu, zwłaszcza w zakresie inwestycji, czemu sprzyjało stosowanie zasady "miękkiego ograniczenia budżetowego" wobec tych przedsiębiorstw. Po drugie, stosowana przez państwo polityka preferowania rozwoju działów wytwarzających dobra inwestycyjne w porównaniu z działami produkującymi dobra konsumpcyjne powodowała stany głębokiej nierównowagi na rynku dóbr konsumpcyjnych. W rezultacie cechą gospodarki centralnie planowanej było utrzymywanie się nadwyżki popytu globalnego, tworzącej silne napięcia inflacyjne.<br><br>Pomimo głębokiej nierównowagi rynkowej i silnych