uczniem Kopczyńskiego, z czasem uważanym za wzorowego stylistę, wówczas kontrolerem generalnym bilansów w Komisji Skarbowej Obojga Narodów. Ustaliwszy byt w stolicy, związuje się Feliński przyjaźnią z gronem młodych twórców: Mikołajem Dzieduszyckim, kancelistą w biurze Deputacji dla Spraw Zagranicznych i tłumaczem z francuskiego, Ignacym Tańskim, sekretarzem Gabinetu Spraw Cudzoziemskich, poetą i wolnomularzem, a przede wszystkim z Wyszkowskim, Franciszkiem Skarbkiem Rudzkim, rówieśnikiem Czackiego, przyjacielem i domownikiem Józefa Maksymiliana Ossolińskiego, człowiekiem raczej czynu niż pióra, pracującym w komisji edukacyjnej oraz z Konstantym Tyminieckim, wolnomularzem i poetą, tłumaczem Osjana, z woli ojca służącym w regimencie Gwardii Konnej Koronnej. On to stał się najmilszym sercu poety