co bez wątpienia częściowo związane jest z inercją w antycypowaniu zmian w strukturze zapotrzebowania na kadry w stosunku do przemian w społeczno-gospodarczym rozwoju kraju. <br> Już w roku 1978 potencjał kadr z wykształceniem średnim i wyższym pozostających, teoretycznie rzecz biorąc, do obsadzenia stanowisk nierobotniczych zrównoważył prawie dokładnie w 100% aktualny wolumen stanowisk pracy umysłowej, gdy równocześnie kadry absolwentów szkół zasadniczych zawodowych, przygotowujących robotników wykwalifikowanych, obejmowały zaledwie 1/2 wszystkich stanowisk robotniczych. Ze względu na to, że tempo tworzenia stanowisk robotniczych, a ponadto procesy mobilności i wymiany kadr w obrębie zbiorowości pracowników umysłowych ujętej globalnie nie są zbyt radykalne, zbliżona dynamika dopływu