jakiegoś miłego noclegu - odparł maszerując po gałęzi.<br>Nie minęło wiele czasu, a Smocurek odkrył dziuplę. Na jej dno rzuciliśmy trochę liści. Już zasypiałam, gdy coś mi przyszło do głowy:<br>- A On nie wyczuje nas tutaj?<br>- Nie. Jesteśmy na wodnym drzewie - dodał wyjaśniającym tonem i zapadł w drzemkę.<br>Leżałam obok niego, wpatrując się w roziskrzone niebo. Moje myśli pofrunęły w stronę Hiacynty i Zachariasza. Noc, mimo że Smocurek i ja budziliśmy się kilkakrotnie, minęła stosunkowo szybko. A kiedy zaczęły śpiewać ptaki i niebo rozjaśniło się od promieni wschodzącego słońca, przyszła do nas Hiacynta.<br>Powiedziała, że jestem już bezpieczna, ponieważ On wpadł do Ziejącej