paryskiego) spadł on znacznie i utrzymywał się w pobliżu (a często poniżej) zera. I rzeczywiście, kryzysy w Meksyku, Czechach, wschodniej Azji, a wreszcie w Rosji powodowały widoczną, lecz krótkotrwałą deprecjację złotego. Polska była odporna na kryzysy walutowe dzięki niskiemu deficytowi na rachunku obrotów bieżących i bardzo małemu zadłużeniu krótkoterminowemu. Negatywny wpływ realnej aprecjacji w połowie lat 90. był rekompensowany szybko rosnącymi rezerwami walutowymi. W ostatnich kilkunastu miesiącach nastąpiły jednak poważne zmiany. Indeks kryzysowy szybko rośnie i w grudniu 1999 r. sięgał już 15 proc. Taka mogłaby być dewaluacja złotówki (gdyby NBP nie ratował jej wartości) w wypadku wybuchu kolejnego kryzysu walutowego