Typ tekstu: Książka
Autor: Białołęcka Ewa
Tytuł: Tkacz iluzji
Rok wydania: 2004
Rok powstania: 1997
nie mnie jednemu. Jedynymi, którzy dobrze znosili kołysanie byli: Nocny Śpiewak, który nadal odsypiał działanie narkotyku, Wężownik i, o dziwo, Myszka. Choć ten ostatni był tak przerażony, że zwinął się w kłębek na koi, zamknął oczy i zasłonił uszy rękami, by odgrodzić się od tego, co słyszeli inni - jękliwego trzeszczenia wręg pod naporem szalejącej kipieli.
"Kamyk, na Miłosierdzie, nie wymiotuj choć przez chwilę! Przenicujesz się!" - To był Koniec, sam wymęczony do ostatnich granic.
"To mają być te dramatyczne przygody na morzu?" - wtrącił się Stalowy. - "Zawsze bardzo lubiłem huśtawkę... ale bardzo... bardzo chciałbym już zejść!"
Ale zejść nie było można. Statek, miotany
nie mnie jednemu. Jedynymi, którzy dobrze znosili kołysanie byli: Nocny Śpiewak, który nadal odsypiał działanie narkotyku, Wężownik i, o dziwo, Myszka. Choć ten ostatni był tak przerażony, że zwinął się w kłębek na koi, zamknął oczy i zasłonił uszy rękami, by odgrodzić się od tego, co słyszeli inni - jękliwego trzeszczenia wręg pod naporem szalejącej kipieli.<br>"Kamyk, na Miłosierdzie, nie wymiotuj choć przez chwilę! Przenicujesz się!" - To był Koniec, sam wymęczony do ostatnich granic.<br>"To mają być te dramatyczne przygody na morzu?" - wtrącił się Stalowy. - "Zawsze bardzo lubiłem huśtawkę... ale bardzo... bardzo chciałbym już zejść!"<br>Ale zejść nie było można. Statek, miotany
zgłoś uwagę
Przeglądaj słowniki
Przeglądaj Słownik języka polskiego
Przeglądaj Wielki słownik ortograficzny
Przeglądaj Słownik języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego