nie popełniali nigdy. <br>Nikt równie gorąco jak oni nie wierzył w szczęśliwe życie po śmierci. Ale też chyba nikt z taką desperacją nie walczył o zachowanie życia doczesnego.<br>W Afganistanie, gdzie wojna stała się sposobem na życie, a nie drogą do śmierci, nawet śmierci za wiarę, ustępujące, ale niepokonane przez wroga wojska ceniono bardziej niż te, które dawały się zwyciężyć choćby nawet w najbardziej bohaterskiej bitwie. Przegrywające armie nie miały wiele czasu na wylizanie się z ran. Ginęły opuszczane przez całe oddziały, które przechodziły pod komendę zwycięskich komendantów. Afgańscy wojownicy walczyli nie po to, by umierać. Najwspanialszymi zwycięstwami były te, które