bo przyspieszyli gubiąc rytm kroków i trumna przez jakiś czas falowała na ich ramionach, jakby kołysał ją coraz silniejszy wiatr.<br>Nie nadążałem za dziadkiem.<br>Z tyłu sapał pan Longin.<br>Czy zdążymy pochować pana Sierożę?, pomyślałem znowu i nie wiem czemu zebrało mi się na płacz.<br>Na jednym z klonów zakrakała wrona i usłyszałem trzepot jej ciężkich skrzydeł podrywających się z gałęzi.<br>Skręciliśmy w rządek świeżych mogił.<br>Siostra pana Sierożki przestała szlochać i wzięła pana Janka pod rękę.<br>Zatrzymaliśmy się przy żółtym kopczyku piasku, obok którego czerniała otwarta czeluść ziemi, w którą opadnie na naszych oczach, jakby uciekał przed nadciągającą burzą, niedawny