kontaktu z cierpkimi rzeczami. Tak więc było i z drem Durchfreudem. Wiedział, jak się typy z deformacji halabardnikowatych zaopatruje w ich podrygi, od biedy sam potrafiłby wyhodować gwardzistę, nie mógł jednak powstrzymać swego własnego &lt;orig&gt;thoraxu&lt;/&gt; od wzdrygnięcia, gdy, jak na komendę, zatrzasnęły się za nim z chrzęstem owe pancerne biologiczne wrota, zmontowane z wartowników głuchych, ślepych i (dzięki genialnej sztuce polimorficznej bioinżynierów Królestwa) nieczułych na nic.<br> - Wiele słyszałam o panu, doktorze - rzekła Królowa.<br> Dr Durchfreud skłonił się nisko.<br> Miał przed sobą tę samą twarz, którą znał tak dobrze z owego wielkiego portretu Infantki mistrza Prado. Nieraz podziwiał tę delikatną i zarazem